هدف این پژوهش ، بررسی تفاوت برداشت حسابرسان داخلی و مستقل درخصوص کارایی 36 علامت خطر استاندارد حسابرسی شماره 99[1] ، جهت کشف گزارشگری مالی متقلبانه بوده است. استاندارد مزبور ، حسابرسان را ملزم به استفاده از علایم خطر ، در حسابرسی صورتهای مالی ، جهت کشف گزارشگری مالی متقلبانه می کند.
نتایج بررسی نشان داد که تفاوت عمده ای در برداشت حسابرسان داخلی و مستقل وجود ندارد و از دیدگاه آنها ، موثرترین علامت خطر ؛ " نظارت ناکافی بر کنترلهای داخلی بااهمیت " می باشد. هردو گروه حسابرسان علایم خطر ناشی از" فرصت[2]" را ، موثرتر از علایم خطر ناشی از " نگرش[3] و انگیزه[4]" در کشف گزارشگری مالی متقلبانه طبقه بندی می کنند.
همچنین نتایج پژوهش نشانگر این بود که : میزان تجربه و رده شغلی در برداشت حسابرسان داخلی نسبت به کارایی علایم خطر موثر بوده درحالیکه این دو متغیر درمورد حسابرسان مستقل اثربخش نبوده است.
وحیدی الیزیی, ابراهیم, حامدیان, حامد. (1388). برداشت حسابرسان ایران از کارایی علایم خطر در کشف گزارشگری مالی متقلبانه. تحقیقات حسابداری و حسابرسی, 1(3), 162-197. doi: 10.22034/iaar.2009.105202
MLA
ابراهیم وحیدی الیزیی; حامد حامدیان. "برداشت حسابرسان ایران از کارایی علایم خطر در کشف گزارشگری مالی متقلبانه". تحقیقات حسابداری و حسابرسی, 1, 3, 1388, 162-197. doi: 10.22034/iaar.2009.105202
HARVARD
وحیدی الیزیی, ابراهیم, حامدیان, حامد. (1388). 'برداشت حسابرسان ایران از کارایی علایم خطر در کشف گزارشگری مالی متقلبانه', تحقیقات حسابداری و حسابرسی, 1(3), pp. 162-197. doi: 10.22034/iaar.2009.105202
VANCOUVER
وحیدی الیزیی, ابراهیم, حامدیان, حامد. برداشت حسابرسان ایران از کارایی علایم خطر در کشف گزارشگری مالی متقلبانه. تحقیقات حسابداری و حسابرسی, 1388; 1(3): 162-197. doi: 10.22034/iaar.2009.105202
)