هدف این پژوهش ، بررسی تفاوت برداشت حسابرسان داخلی و مستقل درخصوص کارایی 36 علامت خطر استاندارد حسابرسی شماره 99[1] ، جهت کشف گزارشگری مالی متقلبانه بوده است. استاندارد مزبور ، حسابرسان را ملزم به استفاده از علایم خطر ، در حسابرسی صورتهای مالی ، جهت کشف گزارشگری مالی متقلبانه می کند.
نتایج بررسی نشان داد که تفاوت عمده ای در برداشت حسابرسان داخلی و مستقل وجود ندارد و از دیدگاه آنها ، موثرترین علامت خطر ؛ " نظارت ناکافی بر کنترلهای داخلی بااهمیت " می باشد. هردو گروه حسابرسان علایم خطر ناشی از" فرصت[2]" را ، موثرتر از علایم خطر ناشی از " نگرش[3] و انگیزه[4]" در کشف گزارشگری مالی متقلبانه طبقه بندی می کنند.
همچنین نتایج پژوهش نشانگر این بود که : میزان تجربه و رده شغلی در برداشت حسابرسان داخلی نسبت به کارایی علایم خطر موثر بوده درحالیکه این دو متغیر درمورد حسابرسان مستقل اثربخش نبوده است.
وحیدی الیزیی, ابراهیم, & حامدیان, حامد. (1388). برداشت حسابرسان ایران از کارایی علایم خطر در کشف گزارشگری مالی متقلبانه. تحقیقات حسابداری و حسابرسی, 1(3), 162-197. doi: 10.22034/iaar.2009.105202
MLA
ابراهیم وحیدی الیزیی; حامد حامدیان. "برداشت حسابرسان ایران از کارایی علایم خطر در کشف گزارشگری مالی متقلبانه". تحقیقات حسابداری و حسابرسی, 1, 3, 1388, 162-197. doi: 10.22034/iaar.2009.105202
HARVARD
وحیدی الیزیی, ابراهیم, حامدیان, حامد. (1388). 'برداشت حسابرسان ایران از کارایی علایم خطر در کشف گزارشگری مالی متقلبانه', تحقیقات حسابداری و حسابرسی, 1(3), pp. 162-197. doi: 10.22034/iaar.2009.105202
VANCOUVER
وحیدی الیزیی, ابراهیم, حامدیان, حامد. برداشت حسابرسان ایران از کارایی علایم خطر در کشف گزارشگری مالی متقلبانه. تحقیقات حسابداری و حسابرسی, 1388; 1(3): 162-197. doi: 10.22034/iaar.2009.105202
)